معنی بتی ویلیامز

برنده نوبل صلح در سال 1976 میلادی

برنده نوبل صلح در سال 1976 میلادی

برنده نوبل صلح در سال 1976 میلادی

عزی

بتی. [ب َ ی ی] (ع اِ) طبق. (منتهی الارب).

بتی. [ب َت ْ تی] (اِخ) ابوجعفر بتی از شعرا و منسوب به بته از قرای بلنسیه بود. (از معجم البلدان).

بتی. [ب َت ْ تی] (ع ص نسبی) بت باف و فروشنده ٔ آن. (منتهی الارب) (آنندراج). || دستمال پشم و مانند آن. (از اقرب الموارد). و در این حدیث: فاتی بثلثه اقرص علی بتی بمعنی دستارخوان صوف و مانند آن است یا صواب بُتی، بمعنی طبق است یا نبی بتقدیم نون که بمعنی خوان خرما است. (منتهی الارب). و رجوع به بت شود. || حکم قطعی. حکم قطعشده. حکم حتمی. حکم که نسخ نشود. (یادداشت مؤلف).
- طلاق بتی،طلاق قطعی که رجوع آن جایز نباشد. طلاق باین که رجوع ندارد.

بتی. [ب َت ْ تی] (اِخ) ابوالحسن احمدبن علی کاتب بتی منسوب به بت از قرای بغداد، ادیبی هوشیار بود و بسال 405 هَ. ق. درگذشت.مدتی برای القادر باﷲ کتابت میکرد. (از معجم البلدان). و رجوع به عیون الاخبار ج 1 ص 266 و ج 3 ص 155 شود.

بتی. [ب َت ْ تی] (ص نسبی) منسوب به بت از قرای بغداد. (از معجم البلدان). || منسوب به بت، جائی از نواحی بصره. (از انساب سمعانی). || قریه ای میان بوهرز و بعقوبا. (از تاج العروس). || منسوب به بته از قرای بلنسیه. (از معجم البلدان).

کاغذ بتی. [غ َ ب ُ] (اِ مرکب) کاغذی است خاص فرنگ که چون آن را به امعان نظر بینند شکل بتی از آن مرئی شود و این از اهل زبان بتحقیق پیوسته. (آنندراج).

بازیگر (1903 لندن- انگلستان 1979) از یازده سالگی روی صحنه می‌رفت در 17 سالگی نخستین نقش سینمایی‌اش را ایفا کرد. در سال 1921 با بازی در نقش اصلی اسکوییبز شهرت بسیاری به دست آورد. بالفور در دهه 1920 به عنوان ملکه خوشبختی انگلستان معرفی می‌شد و تنها ستاره انگلیسی بود که فیلم‌هایش به طور مرتب در آمریکا به نمایش درمی‌آمدند. بالفور را جرج پیرسن کشف کرد. از فیلم‌هایش: همیشه سبز، انگلستان برای همیشه، شماره بیست و نه خیابان آکیشا، هیاهو، اسکوییبز، ملکه ولگرد، چشم‌های درخشان، شیطان در قلب، ‌بهت‌زده، شامپانی.

بازیگر (1908- آمریکا 1989) پدرش کیل و مادر فرانسوی نسبش عکاس بود. از سال نخست دبیرستان تصمیم داشت بازیگر شود. ابتدا به صورت نیمه‌حرفه‌ای روی صحنه می‌رفت. در سال 1930 پس از اینکه در یک امتحان بازیگری در گلدوین مردود شد به خدمت یونیورسال درآمد. با فیلم «مردی که نقش خدا را بازی کرد» مورد توجه قرار گرفت و خیلی زود در فیلم برادران وارنر به شهرت رسید. از فیلم‌هایش: پل واترلو، خواهر بد، خطر، چنین بزرگ، بیست هزار سال در زندان، آن زن مشخص، زندگی خصوصی الیزابت و اسکس، پیروزی درخشان، حالا و مسافر، رستوران هالیوود، ذرت سبز است، فریب، یک زندگی دزدیده شده، ناظری در جنگل‌ها، نامادری شریر، بانی اوهر، بازگشت از کوهستان جادو، پرستار بچه.

ذهن بدون توقف رابین ویلیامز موجب شادی میلیون ها نفر شد اما برای خودش دردی بی پایان داشت. توانایی او در شاد کردن مردم و ذهن بداهه پرداز او بی نظیر بود اما چیزی که هرگز کسی نفهمید این بود که مغز توانمند او چگونه او را از پای درآورد. رابین ویلیامز می گوید: " کمدی یک روی عمیق و تاریک دارد." هنگامی که او در سال 2014 در سن 63 سالگی درگذشت، دنیا در سوگ او نشست. یک کمدین، یک بازیگر توانمند و برنده ی جایزه اسکار که می توانست جهان را بخنداند. ویلیامز در فیلمهایی به یاد ماندنی چون: Dead Poet Society، Good Will Hunting، Jumanji، Aladdin ایفای نقش کرده است و آثاری فراموش نشدنی از خود به جای گذاشته است. بیلی کریستال یکی از دوستان او می گوید: "بازی کردن کنار رابین مانند تلاش برای گرفتن یک ستاره دنباله دار بود." رابین ویلیامز در جایی درباره کارش گفته است که: "کمدی برای من مانند یک تهوع است، یک نوع انفجار و سپس شما از آنجا شکل می گیرید. کمدی از یک جای عمیق و تاریک می آید. شاید از روی خشم شکل می گیرد زیرا من از این همه مزخرفات ظالمانه خشمگین هستم و ریاکاری که در همه جا وجود دارد، حتی درون خود آدم، جایی که به سختی می توان دید!"
شوق بامزه بودن در رابین ذاتی بود. برای او خنداندن مردم مانند نفس کشیدن بود، به این معنا که اگر مردم را نمی خنداند روی اجراهایش تاثیر بدی می گذاشت. مارک رومانک یکی از کارگردانانی که با رابین کار کرده است می گوید: " به یاد دارم که چگونه رابین در سخت ترین شرایط مردم را می خنداند و بیشترین انرژی را از آنها دریافت می کرد. خندیدن مردم برای او مانند اندروفین یا چیزی شبیه به آن عمل می کرد." بیلی کریستال در راستای این حرف می گوید: "خنده مردم کمدین ها را قدرتمند می کند. این خنده ها مانند مواد مخدر عمل می کنند. به سختی می شود جای آن را با چیز دیگری پر کرد."
روزهای پایانی عمر
ویلیامز در پایان عمرش مدعی شد که دیگر نمی داند چطور می تواند مردم را بخنداند. در اواخر سال 2013 رابین چیزهایی را تجربه کرد که نمی دانست منشا آن از کجاست. او مبتلا به پارانویا شده بود و دیگر نمی توانست متن هایش را به خاطر بسپارد. دچار بی خوابی شده بود و شنوایی اش مشکلات عمده ای پیدا کرد، از جمله شنیدن صداهای گوناگون که او را آزار می داد. اشنایدر در سال 2016 در مجله نورولوژی (عصب شناسی) نوشت: "رابین ویلیامز دچار مشکلات زیادی شده بود. او درگیر اضطراب شدید و رعشه شده بود که نمی توانست آنها را کنترل کند." در اوایل سال 2014 در هنگام فیلمبرداری فیلم "راز آرامگاه در ونکوور" او مدام تلاش می کرد علائم بیماری اش را پنهان کند. مینس می گوید: "رابین بعد از پایان هر ضبط پیش من می آمد و می گفت: وحشتناک بود." مینس به او پیشنهاد می دهد تا دوباره به روی صحنه برود و استندآپ کمدی کند تا بتواند اعتماد به نفس خود را برگرداند. او می گوید: " وقتی این پیشنهاد را به رابین دادم، او به گریه افتاد و گفت که دیگر نمی تواند. نمی داند که چگونه باید مردم را بخنداند." در ماه می تشخیص داده شد که رابین مبتلا به پارکینسون، یک نوع اختلال عصبی شده است. پزشکان گفتند که با دارو می توانند لرزش های او را کنترل و شدتش را کم کنند و احتمالا یک دهه دیگر به عمرش اضافه کنند اما رابین مشکل حادتری پیدا کرد. مغز او که زمانی همه واژه ها را در خود جای می داد و هر زمان که می خواست به سرعت از آنها استفاده می کرد، حالا دیگر نمی توانست مانند قبل کار کند و واژه ها را به یاد آورد.
خودکشی
ویلیامز پس از این بیماری، دچار افسردگی شدید شد و جان خود را گرفت. در 11 آگوست 2014 جسد او در خانه اش در کالیفرنیا پیدا شد. بعد از کالبد شکافی تشخیص داده شد که او خود را دار زده است و از هیچگونه مخدری استفاده نکرده است.
منبع: biography

هنگامی که کسی شما را باور ندارد، شما باید خودتان را باور کنید؛ همین، شما را برنده می کند.

عشق همچون تعطیلات است: با لذت تدارک دیده میشود، با رنج تجربه میشود و از سر افسوس از آن یاد میشود.

516